Այն, ինչն ստիպված եք եղել ինքներդ հայտնաբերել, թողնում է ձեր մտքի մեջ մի շավիղ, որից կրկին կարող եք օգտվել, երբ դրա անհրաժեշտությունն առաջանա։
Գ. Լիխթենբերգ «Աֆորիզմներ», Բեռլին. 1902-1906
Ջորջ Պոյան, անհանգստանալով գալիք սերնդի ուսուցման համար շատ կարևոր տեսակներ է ներկայացնում։ Ավաղ, կարդալով դրանք հասկանում եմ ոչ բոլոր դեպքերում են դրանք կիրառվում։ Իսկ ինչպե՞ս գնահատել դասավանդողի մեթոդները։ Նախ պետք է հասկանանք , թե ո՞րն է դասավանդողի նպատակը։
Ջ. Պոյան նպատակ ասելով նկատի ունի՝ ծավալով մաթեմատիկայի դասավանդումը և «հնատարազ» գաղափարն այն մասին, թե ինչպիսին պետք է լինի նշված նպատակը` նախ և աոաջ (և դա անտարակույս ամենագլխավորն է) հարկ է երիտասարդությանը մտածել սովորեցնել։
Գրագետ և բանիմաց մասնագետ լինելուց առաջ, մանկավարժը նախ պետք է սովորողի համար լավ հոգեբան լինի։
Դասը ստացված լինելու համար անհրաժեշտ է նախքան դասարան մտնելը պլանավորել և կազմակերպել դասը։ Այն պիտի այնքան հետաքրքիր ու մոտիվացնող լինի ,որ սովորողներ ներգրավվեն դասի մեջ։ Ուսուցիչը՝ իր առաջ նպատակ դնելով ,պետք է սովորողին մղի դեպի մտածողություն ու ընդլայնի նրա մտահորիզոնը։
Ուսուցչի տված նյութը նախ պետք է իր համար հետաքրքիր լինի ,որպեսզի վստահ լինի, որ սովորողը չի ձանձրանա։ Դրա համար անհրաժեշտ է տվյալ առարկայի մեջ գտնել,ստեղծել հետաքրքրություններ։
Սովորողի հայտնած ,անգամ սխալ կարծիքը ,պետք է ուսուցչի համար կարևոր լինի ,որպեսզի երեխան զգա իր պատասխանի կարևորությունը ու չկաշկանդվի։
1. Դասավանդումը գիտություն չէ
Դասավանդումը որոշակի կապի մեջ է ուսուցման հետ։ Կարծում եմ այստեղ կարևորը տվյալ առարկայի մեթոդը,թե ինչպես ավելի ճիշտ և դյուրին կբացարտրի դասավանդողը, և սովորողն ինքնուրույն պետք է կարողանա՝ հետազոտի- հայտնաբերի։
2. Դասավանդման նպատակը
Սովորողներին նախ և առաջ պետք է մտածել սովորեցնել։
Մեջբերում մեր առօրյայից՝
Ուրախ մթեմատիկա խաղի ժամանակ գումարում են և ներկում։ Ես շփոթեցնելու նպատակով անընդհատ սխալ գույներ եմ օգտագործում և սպասում եմ, երբ կարձագանքեն 5-6 տարեկան սովորողները։ Երբ ինքնուրույն հաշվում են և իմ սխալը հայտնաբերում` մի մեծ ոգևորությամբ բացականչում են ։
3. Դասավանդումն արվեստ է
Դասընթացի ժամանակ, երբ ընթերցում եմ հեքիաթ,որը բազմիցս ընթերցել եմ՝այնպես եմ անում ,որ սովորողները մտածեն՝ ինձ նույնպես անչափ հետաքրքիր է։ Կարդալու կամ պատմելու ընթացքում նույն հատվածը փոփոխում եմ սովորողների անուններն եմ խառնում և իրենց եմ առաջարկում՝ հորինեն, ավելացնեն, հեքիաթի իմպրովիզներ անեն։ Այս ամենն այնքան հետաքրքիր և տպավորիչ է լինում, որ սովորողներն անընդհատ սպասում են՝ նո՛ր զարգացումների, նո՛ր պատումների։
